დეგენერაციული და მემკვიდრეობითი მიელოპათიები

სპინალური ჩირქოვანი ეპიდურიტის დიაგნოსტიკა

მწვავე სპინალური ჩირქოვანი ეპიდურიტი სწრაფად ვითარდება. იქმნება საერთო მძიმე მდგომარეობა, შეციება, ტემპერატურა იწევს 39-40°-მდე. ავადმყოფებს ცნობიერება ჩვეულებრივ უნარჩუნდებათ. მათ აწუხებს ფესვური ხასიათის მწვავე ტკივილი, ტკივილი კეფისა და ხერხემლის არეში, ფიქსირდება ფესვური ხასიათის როგორც მგრძნობელობითი, ასევე მოძრაობის დარღვევები.

თუ სპინალური ეპიდურიტი არ ვრცელდება ზურგის ტვინზე და მასზე ზეწოლის სიმპტომები არ ჩანს, მაშინ პაციენტებს გამტარი აშლილობები არა აქვთ. ზურგის ტვინზე ზეწოლისა და მიელიტის წარმოქმნის დროს ჩნდება უხეში პარეზები, პარალიჩები, მენჯის ღრუს ორგანოთა ფუნქციების დარღვევები, ტროფიკული აშლილობები (ნაწოლები), უროსეპსისის სიმპტომატიკა.

ლუმბალური პუნქციის დროს ეპიდურიტის უეჭველი დამამტკიცებელი საბუთი არის ეპიდურალური სივრციდან გამომავალი ჩირქი.

სპინალური ეპიდურიტის დიაგნოსტიკის სამი ნიშანია: ჩირქოვანი ან ინფექციური კერის არსებობა, ფესვური სინდრომი და ზურგის ტვინზე ზეწოლის სინდრომი. ეპიდურიტზე ეჭვის არსებობის შემთხვევაში დიდი დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა აქვს ლუმბალურ პუნქციას. ლუმბალური პუნქციის დროს ეპიდურიტის უეჭველი დამამტკიცებელი საბუთი არის ეპიდურალური სივრციდან გამომავალი ჩირქი.

ზურგის ტვინზე ზეწოლის არარსებობის შემთხვევაში სპინალური ეპიდურიტის დროს შეიძლება დაფიქსირდეს პლეოციტოზი თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში (ლიკვორში), ლიკვორული სითხეების კომპრესიის დროს კი ფიქსირდება ცილა -უჯრედოვანი დისოციაცია.

ეპიდურალური სპინალური აბსცესი მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფიაზე.

სპინალური ჩირქოვანი ეპიდურიტის მკურნალობა

სპინალური ეპიდურიტის მკურნალობის დროს საჭიროა მოქმედების ფართო სპექტრის მქონე ანტიბიოტიკებისა და სულფანილამიდური პრეპარატების გამოყენება. თუ კონსერვატიულ თერაპიას შედეგი არ მოაქვს, საჭიროა ქირურგიული ჩარევა.

თუ სპინალური ეპიდურიტი არაა გავრცელებული ტვინის ნივთიერებასა და ხერხემალზე, მაშინ მისი მკურნალობა შეიძლება სასიკეთოდ წარიმართოს.